Zamek w Ząbkowicach Śląskich

   Zamek strzegący od strony Ziemi Kłodzkiej granicy Śląska z Czechami wybudował na początku XIV wieku książę świdnicko-jaworski Bolko II. Najstarsza wzmianka o zamku pochodzi z 22 IV 1321 roku. W roku 1335 był on oblegany przez wojska czeskie, ale nie został przez nie zdobyty. W połowie XIV wieku na zamku urządzili swą rezydencję synowie czeskiego króla Jerzego z Podjebradów. W roku 1468 zamek został zdobyty i zniszczony przez mieszczan świdnickich, wrocławskich i nyskich. Podczas walk króla węgierskiego Macieja Korwina z Czechami w 1489 roku, zamek po paromiesięcznym oblężeniu został przez niego zdobyty i zniszczony. Odbudowę zamku przeprowadził w latach 1524-32 książę Karol I z Podjebradów. Renesansowy zamek zaprojektował wybitny czeski architekt, budowniczy siedziby królewskiej w Pradze, Benedykt Rejt. W czasie wojny trzydziestoletniej zamek był trzykrotnie bezskutecznie szturmowany przez wojska cesarskie i dopiero brak żywności zmusił załogę do poddania się. W roku 1642 Szwedzi zdobyli zamek, lecz w 1446 został on ponownie zdobyty przez Austriaków. Na rozkaz dowódcy wojsk cesarskich, marszałka Montecuccoli, część zamku została wysadzona w powietrze. Został częściowo odbudowany w 1651 i 1661 roku na siedzibę kancelarii starościńskiej. Zamek był zamieszkały do 1728 roku. Po zniszczeniach spowodowanych pożarem w 1784 roku zamek pozostaje w ruinie.