Według kroniki Trautmanna pierwszą budowlę obronną wzniósł tu w 1004 roku Bolesław Chrobry, a w 1241 roku rozbudował ją książę legnicki Bolesław Rogatka. W 1241 roku książę podarował zamek kasztelanowi Sibotho, protoplaście znanego śląskiego rodu von Schaffgotsch. Do rodziny Schaffgotsch zamek należał do 1641 roku, kiedy to został skonfiskowany przez cesarza Ferdynanda III (ówczesny właściciel Hans Urlich został oskarżony o zamiar obalenia cesarza). Rozbudowana w drugiej połowie XIV wieku warownia została zniszczona w czasie wojen husyckich. Zamek odbudowano w XV wieku. W 1562 roku przeprowadzono przebudowę w stylu renesansowym. Dnia 20 sierpnia 1616 roku zamek spłonął całkowicie. Odbudowa przeprowadzona przez Johanna Ulricha von Schaffgotscha trwała do 1630 roku. W czasie wojny trzydziestoletniej zamek został w 1640 roku zajęty przez niewielki oddział szwedzki. Po konfiskacie mienia rodziny von Schffgotsch, cesarz sprzedał Starą Kamienicę wraz z zamkiem węgierskiemu generałowi Nicolausowi von Palffy. Następnym właścicielem dóbr został w 1680 roku hrabia von Zierotin, a w roku 1756 jeleniogórski kupiec Smith. W 1758 roku we wsi wybuchł pożar, w wyniku którego spłonął również zamek. Po tym pożarze nie został już odbudowany. Do naszych czasów zachowała się tylko zniszczona czworoboczna wieża.