Zamek Radosno

   Zamek Radosno był jednym z wielu zamków wybudowanych przez Bolka I świdnickiego do obrony południowej granicy Polski. Został wybudowany w drugiej połowie XIII wieku. Najstarsza wzmianka o zamku pochodzi z wieku XIV. Pierwotnie składał się on z kamiennej cylindrycznej wieży o średnicy 7,2 metra otoczonej drewnianymi umocnieniami. Wejście do wieży usytuowanej w miejscu narażonym na największe niebezpieczeństwo ataku znajdowało się na wysokości 4 metrów. Dopiero w kolejnym etapie wieżę otoczono kamiennymi murami, a na dziedzińcu postawiono murowane budynki mieszkalne. W 1355 roku zamek, który był ostoją rozbójników, został zdobyty przez króla czaskiego Karola IV i następnie odsprzedany za 3200 kop groszy praskich Herskowi z Rozdziałowic. Przy tej tranaskcji zastrzeżono prawo pierwokupu zamku dla Bolka II Małego, z czego władca ten niebawem skorzystał. W roku 1369 księżna Agnieszka (wdowa po księciu Bolku II) odsprzedała zamek wrocławskiemu biskupowi Przecławowi z Pogorzeli, do którego zamek należał do 1376 roku. Następnymi znanymi właścicielami zamku byli Gunzel i Nickel von Seidlitz, a od roku 1388 Heinrich von Rechenberg wraz z czterema synami. Od 1392 roku zamek tak jak całe księstwo świdnicko-jaworskie, przeszedł do Korony Czeskiej. W czasie wojen husyckich był dwukrotnie w roku 1427 i 1434 oblegany przez powstańców, lecz nie wiadomo czy udało się im go zdobyć. Od końca XIV wieku zamek został opanowany przez rycerzy rabusiów, w wyniku czego został on zniszczony w 1443 roku przez mieszczan wrocławskich wspieranych przez wojsko. Jednak już w 1466 roku bracia Hans i Nikolaus von Schellendorf odbudowują zamek i sami zaczynają pałać się rozbojami. Dlatego w 1497 roku wrocławski starosta Georg von Stein z rozkazu czeskiego króla Władysława Jagiellończyka zdobywa i niszczy zamek. Od tamtej pory pozostaje on w ruinie. Do naszych czasów zachowały się fragmenty wieży i murów.