jesteś w: ZAMKI DOLNEGO ŚLĄSKA » Otmuchów

Zamek w Otmuchowie

Zamek ok.1920 r.

Pocztówka z ok. 1920 r.

   Na granitowym wzgórzu leżącym na lewym brzegu Nysy Kłodzkiej już w X wieku powstał gród strzegący południowej granicy Polski. Następnie stał się on własnością biskupów wrocławskich i jest wymieniony w 1155 roku w bulli papieża Hadriana IV jako ważny biskupi gród kasztelański. Uległ on zniszczeniu podczas najazdu Tatarów na Polskę w 1241 roku. Odbudowano go przed 1245 roku i był to już zamek murowany. W 1287 roku został zdobyty i zniszczony przez księcia wrocławskiego Henryka IV Probusa, w trakcie sporu toczonego przez niego z biskupem wrocławskim Tomaszem II, który właśnie ukrył się przed księciem na tym zamku. Po ugodzie z biskupem zamek został oddany ponownie biskupstwu. Odbudowa zamku została przeprowadzona już w 1295 roku. Najstarszym elementem zamku jest zachowany do dziś prostokątny budynek mieszkalny w skrzydle północno-wschodnim. Skrzydło to powstało na początku XIV wieku, za czasów biskupa Przecława z Pogorzeli. Również wówczas powstała kaplica pod weawaniem św. Jana oraz otaczające warownię mury obwodowe. W czasie wojen husyckich zarządcą zamku był Mikołaj von Zedlitz, który przystąpił do ruchu husyckiego i oddał im zamek bez walki w 1430 roku. Była to dla biskupstwa wrocławskiego wielka strata, gdyż w obawie przed husytami ukryto na nim skarbiec biskupi. Po zajęciu zamku husyci dokonali jego rozbudowy. W ich władaniu a następnie rycerza Hinko Krusiny zamek pozostał do roku 1444, kiedy to biskupi go wykupili.
   Następna przebudowa nastąpiła za czasów biskupa Jana IV Rotha w latach 1484-85. Przystosowano wtedy zamek do obrony przed nowymi rodzajami broni. Renesansowa rozbudowa rezydencji nastąpiła w latach 1585-96 z inicjatywy biskupa Andrzeja Jerina. Powstało wówczas skrzydło północno-zachodnie, przebudowano wnętrza starszych budynków, zmieniono obramienia drzwi i okien, zwieńczenie wieży. Zewnętrzne elewacje pokryto dekoracją sgraffitową, a na najwyższych kondygnacjach powstały strzelnice o wylotach kluczowych. Zamek w czasie wojny trzydziestoletniej był zdobyty przez Szwedów. Po zniszczeniach w czasie tej wojny zamek odbudowano i przeprowadzono prace nadające zamkowi wygląd barokowy za czasów biskupów Karola Habsburga (brata obydwu żon króla polskiego Zygmunta III Wazy) i Karola Ferdynanda Wazy (brata polskich królów Władysława IV i Jana Kazimierza).
   W czasie wojen śląskich, zamek został zdobyty w 1741 roku przez wojska pruskie. Uległ wtedy znacznym zniszczeniom. Wkrótce zamek odbudowano,ale kondygnacje północno-zachodnie i południowe obniżono do jednej kondygnacji. W 1810 roku przeprowadzono sekularyzację dóbr kościelnych i zamek został własnością królów pruskich. Od 1820 roku jego właścicielem został pruski minister Wilhelm von Humboldt, który zarządził rozebranie skrzydła południowego i więksości północno-zachodniego. W miejscu rozebranych skrzydeł urządzono ogród. W 1923 roku przystosowano zamek do celów turystycznych, które to funkcje pełni do dnia dzisiejszego.

Plan zamku