jesteś w: ZAMKI DOLNEGO ŚLĄSKA » Milicz
Zamek w Miliczu
Gród kasztelański wzmiankowany był już w 1136 roku, od roku 1155 należał do biskupstwa wrocławskiego. Nabrał on szczególnego znaczenia po przejściu Śląska do państwa czeskiego, gdyż stanowił ważny punkt obronny na granicy z Polską, która rościła jeszcze w tamtych latach pretensje do Śląska. Król czeski Jan Luksemburski chciał w 1333 roku odkupić gród od wrocławskiego biskupa Nankera, lecz król polski Kazimierz Wielki wystąpił z żądaniem do papieża, aby ten nie zezwolił na sprzedaż grodu. W 1338 roku król czeski przy pomocy wojsk najemnych wystawionych przez mieszczan wrocławskich zdobył gród. Powrócił on pod władzę biskupią w 1342 roku, kiedy wrocławskim biskupem został przychylny czechom Przecław z Pogorzeli. W 1358 roku gród wykupił z rąk kościelnych książę oleśnicki Konrad I i na prawym brzegu Baryczy wybudował nowy zamek. Zbudowany na planie nieregularnym ceglany zamek był otoczony murami obronnymi. W południowej części dziedzińca stała trójkondygnacyjna wieża mieszkalna, zbudowana na planie prostokąta o wymiarach 10,5x14,8 metra. Po śmierci ostatniego piastowskiego księcia oleśnickiego w 1492 roku zamek należy do Korony Czeskiej, a następnie przeszedł w ręce prywatnych właścicieli, barona Kurzbach. W 1536 roku na zamku wybuchł pożar, po którym postawiono w północnej stronie dziedzińca nowy budynek mieszkalny. Od końca XVI wieku należy on do hrabiów von Maltzan. Zamek spłonął ponownie w 1797 roku i od tej pory nie odbudowywany zaczął popadać w ruinę.
|
Plan zamku
|
|
 |
|