Gród kasztelański był wzmiankowany już w 1273 roku, Na jego miejscu przed rokiem 1415 książęta głogowscy wznieśli murowany zamek otoczony murami kurtynowymi i fosą. Założony na planie prostokąta, posiadał na dziedzińcu wolnostojącą cylindryczną wieżę i piętrowy bydynek mieszkalny. Zniszczony został w czasie walk księcia Jana II Żagańskiego z królem węgierskim Maciejem Korwinem w 1488 roku. Rozbudowa zamku nastąpiła w XVI wieku. Około roku 1685 zamek przeszedł w posiadanie zakonu karmelitów. Zakonnicy po objęciu zamku rozpoczęli jego przebudowę z przeznaczeniem na klasztor. Podwyższono wieżę zwieńczając ją barokowym hełmem, stary budynek mieszkalny przedłużono w kierunku południowym, zaś od strony północnej zbudowano nowy budynek. W ten sposób powstała budowla czteroskrzydłow z kwadratowym dziedzińcem. W roku 1705 do zamku z południowej strony dobudowano kaplicę. Zamek w 1801 roku, po kasacji zakonu przekształcono w zbrojownię. W 1897 roku zamek przejęła gmina ewangelicka, wznosząc w miejscu kaplicy neogotycki kościół. Zamek został uszkodzony w czasie II Wojny Światowej. Budowlę odrestaurowano w latach 60 z przeznaczeniem na placówki kulturalne. Obecnie na zamku ma siedzibę Bractwo Rycerskie Ziemi Lubuskiej, które organizuje na zamku turnieje rycerskie.