Zamek położony na szczycie wznoszącej się na wysokość 733 m n.p.m. góry Gomoli, został wzniesiony prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV wieku. Strzegł on ważnego traktu handlowego, przebiegającego przez pobliską przełęcz Polskie Wrota. Murowany, kamienny zamek na planie nieregularnym miał osobno stojącą wieżę o wysokości 30 metrów i murach grubości 3 metrów. Całość była otoczona murami obwodowymi. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z 1350 roku, a jego właścielem był wówczas Tamo Panowicz. Zamek był wówczas ośrodkiem władzy w państwie homolskim. W 1428 roku został zdobyty przez husytów pod wodzą polskiego rycerza Henryka Polaka. Do roku 1433 stanowił ich główną bazę na terenie Ziemi Kłodzkiej, kiedy to został on zdobyty przez wojska miast śląskich, a ich przywódcę zabito. Po wojnach husyckich, zamek kupił czeski rycerz Mikołaj Tyrçka i później odsprzedał go znanemu byłemu czeskiemu przywódcy husytów, Hince Kruszinie. Ten sprzedał zamek wraz z dobrami w 1477 roku pochodzącemu z Łużyc Górnych rycerzowi Hildenbrandowi Kauffungowi. Wtedy to państwo homolskie zostało włączone do hrabstwa kłodzkiego. Na początku XVI wieku właściciel zamku po sporze z cesarzem zajął sie rozbojem. Kres temu położyło zdobycie zamku przez wojska cesarskie w 1534 roku, zaś Kauffunga pojmano i ścięto wkrótce w Wiedniu. Następnie zmek należał do hrabiego Hardegga, który opuścił go ostatecznie w 1560 rou. W następnym roku dobra zakupił cesarz Ferdynand I od którego w 1595 roku odkupiła je rada miasta Duszniki Zdrój z przeznaczeniem na urządzenie folwarku. Zamek po opuszczeniu go w 1560 roku przez właściciela zaczął popadać w ruinę. Do naszych czasów zachowała się połowa wieży o wysokości 10 metrów i fragment murów obwodowych