 |
|
Foto Horacy
|
Na niewielkim bazaltowym wzniesieniu istniał już we wczesnym średniowieczu gród obronny Bobrzan. Po przyłączeniu Śląska do państwa pierwszych Piastów około roku 990 został on podniesiony do rangi kasztelani. Najstarsza wzmianka o kasztelani pochodzi z bulli papieża Hadriana IV z 1155 roku. Druga zachowana wzmianka o zamku pochodzi z 1175 roku i informuje iż książę Bolesław I Wysoki podejmował tu swojego stryja Mieszka Starego. W 1288 roku książę Henryk Pobożny wraz ze swoją żoną Anną podejmowali na zamku króla czeskiego Przemysła Ottokara I. W drugiej połowie XIII wieku opanowali warownię zbójnicy, którzy wkrótce zostali pokonani przez mieszczan Bolesławca i Złotoryi. W niezwykły sposób wszedł w posiadanie zamku książę głogowski Henryk III. Uwięził on w 1294 roku na zamku księcia legnickiego Henryka V Grubego, który w zastaw za swoje życie oddał mu Grodziec. Następnym właścicielem zamku był książę świdnicko-jaworski Bolko I, on to w latach 1296-1301 dokonał rozbudowy zamku. Z dokumentu pochodzącego z roku 1473 wynika iż była to kamienna budowla z wieżą. W 1320 roku zamek został kupiony od księcia legnickiego Bolesława III Szczodrego przez rycerza Swolo Busewoya (Bożywoja). W rękach tego rodu zamek pozostaję do 1473 roku. Rodzina ta zajmowała się głównie rozbojem. W 1430 zamek został zdobyty przez wojska husyckie. Od rodziny Bożywojów warownię odkupił książę legnicki Fryderyk I. Wkrótce przystępuje on do rozbudowy warowni. Powstała wówczas budowla na planie wydłużonego sześcioboku, z dużą wieżą bramową i basztami w narożach. Prace zostały przerwane po śmierci księcia w 1488 roku. Rozbudowa została kontynuowana po przejęciu władzy przez jego syna Fryderyka II. Prace trwały w latach 1522-24 pod kierunkiem architekta Wendela Raskopfa. Zamek został przystosowany do obrony przy pomocy broni palnej poprzez postawienie od wschodu i zachodu dwóch bastei. W części zachodniej zamku wybudowano renesansowe budynki. Pod koniec XVI wieku zamek był własnością księcia brzeskiego Fryderyka IV, który wydzierżawił warownię Leonardowi Skopowi za 10000 talarów. Wówczas to zainteresował się zamkiem jego starszy brat książę Henryk XI, który został pozbawiony księstwa na rzecz młodszego brata. Zajął on zamek siłą i uczynił z niego bazę do robójniczych wypadów, odsyłając obrabowanych kupców do swego brata. Henryk XI opuścił zamek w 1578 roku, przekazując opiekę nad nim Zedlitzowi. Ten jednak wkrótce przekazał zamek cesarskiemu namiestnikowi.
 |
|
Foto Horacy
|
W czasie wojny trzydziestoletniej na zamku stacjonowały wojska cesarskie i miał tu swoją siedzibę wódz wojsk cesarskich Albrecht Wallenstein. Podczas zdobywania go przez wojska protestanckie został on prawie całkowicie zniszczony. Ocalał jedynie częściowo budynek mieszkalny. W roku 1675 odbudowę rozpoczął książę brzeski Jerzy IV Wilhelm, lecz jego przedwczesna śmierć w tym samym roku przerwała prace. W roku 1708 zamek wraz z dobrami przeszedł w prywatne ręce, lecz właściciele nie interesowali się nim i zaczął on popadać w coraz większą ruinę. W roku 1899 roku Grodziec zakupił von Dirksen, który zafascynowany romantycznymi ruinami postanowił je odbudować. Pracami budowlanymi kierował architekt Bodo Ebhardt. Z powodu braku rysunków przedstawiających widok zamku sprzed zniszczenia, nie było możliwe odtworzenie rzeczywistego jego wyglądu. Odbudowa trwała w latach 1906-08, wykorzystano w jej trakcie oryginalne elementy pozostałe po zniszczonej budowli. Zrekonstruowano mury obronne z północno-wschodnią wieżą, wieżę bramną i główny budynek mieszkalny. Właściciel przeznaczył obiekt na cele turystyczne. Zamek ponownie popadł w ruinę w 1945 roku, kiedy to zniszczył go pożar. Przez pierwsze powojenne lata kilkukrotnie zmieniali się jego właściciele, dopiero kiedy stał się w 1959 roku własnością prywatną przeprowadzono na nim prace konserwatorskie.
|
PLAN ZAMKU
|
 |
1 -Zamek gotycki
2 -Podzamcze
3 -Wieża bramowa
4 -Brama
5 -Wieża narożna
6 -Basteje
7 -Baszta cylindryczna
8 -Budynek mieszkalny
9 -Brama |
