Pierwsze wzmianki o leżącym na niewielkim wzgórzu nad rzeką Czyżynką zamku pochodzą z roku 1242. Najprawdopodobniej już przed 1241 rokiem istniał tu drewniany gród obronny. Zamek którego ruiny zachowały się do naszych czasów wybudował na przełomie XIII i XIV wieku książę świdnicki Bolko I. W połowie XIV wieku na zamku urzędowali rycerze rabusie i został on zdobyty przez księcia Bolka II. W 1355 roku zamek otrzymał od księcia Bolka II Nickel Bolz (Mikołaj Bolcze), który był wówczas kasztelanem Strzegomia i był blisko związany z książęcym dworem. Na zamku często gościła żona Bolka II, księżna Agnieszka.
Wówczas też nastąpiła rozbudowa zamku. W połowie roku 1408 Heinrich Bolz sprzedał zamek Aleksandrowi von Grunau, od którego już w roku 1429 odkupił go Ulrich von Seydlitz. W 1466 roku zamek został zdobyty i zniszczony przez husytów. Po tych zniszczeniach odbudowano i powiększono warownię. W czasie wojny trzydziestoletniej zamek został opanowany i w 1634 roku spalony przez Szwedów. Od tego czasu opuszczony zamek zaczął popadać w ruinę. W 1655 roku zamkowe ruiny należały do Susanne von Sauermann z domu Czettritz. Do rodziny Czettritzów zamek należał do początku XVIII wieku, kiedy to w 1719 roku kupił go Christoph Friedrich hrabia Stolberg-Wenigerode. Od niego zamek odkupił hrabia von Zieten ze Strugi, który w 1833 roku oczyścił teren zamkowych ruin z rosnących tam drzew i krzewów. W następnych latach właściciele zmieniali się, ale nikt z nich nie interesował się budowlą, którą okoliczni chłopi zaczęli rozbierać w celu pozyskania budulca. Dopiero w 1927 roku podjęto pod kierunkiem architekta Walthera Brehmera prace konserwatorskie, wówczas to zabezpieczono ruiny i zrekonstruowano wieżę i bramę. Następne prace konserwatorskie przeprowadzono w latach 1962-69 i w 1975 roku.
Plan zamku
I-Dziedziniec zachodni II- Dziedziniec wschodni A- Zamek B-Brama wewnętrzna