Zamek istniał tu już w XIII wieku. Miasto wraz z zamkiem zostało zniszczone w 1428 roku w czasie wojen husyckich. W 1510 roku zawaliła się zamkowa wieża. Przebudowę zniszczonego zamku w stylu renesansowym zlecił włoskiemu architektowi Franciszkowi Parrowi książę legnicki Fryderyk III. Dokonano jej w latach 1546-47. Zachował się piękny renesansowy portal z popiersiami księcia i jego żony Katarzyny. Po śmierci księcia Fryderyka IV w 1596 roku, na zamku zamieszkała wdowa po nim Anna i od tego czsu zamek stał się siedzibą wdów książęcych. Zamek uległ zniszczeniu od pożaru w czasie wojny trzydziestoletniej. Następny pożar wybuchł na zamku w 1661 roku. W XVIII wieku już tylko część zamku była zamieszkana. W 1708 roku powstała w skrzydle południowo-wschodnim kaplica pod wezwaniem Panny Marii. W latach 1762 i 1767 zamek znowu jest niszczony przez pożar. Po remoncie znalazła w zamku siedzibę pruska administracja. W 1831 roku zamek został zakupiony przez miasto. Częste przebudowy zamku zatarły jego cechy stylowe. Odremontowany został w latach 1957-59. Obecnie mieści się w nim muzeum.