Ruiny zamku wznoszą się na skalistym występie położonym na wysokości 561 m n.p.m. Zamek wybudował ok. roku 1372 dworzanin księżnej Agnieszki Clericus Bolcze, który był również właścicielem pobliskiego zamku Sokolec. Jest to jedno z najciekawszych założeń obronnych. Wykorzystano tu maksymalnie istniejące ukształtowanie terenu i istniejące samotnie stojące skały, które połączono kamiennym murem, co utworzyło dziedziniec. Na jednej ze skał wybudowano kwadratową wieżę, a po przeciwnej stronie dziedzińca budynek mieszkalny łączący się z domem kapelana, do którego schody wykuto w skale. Obok wieży znajdował się dom kobiet. W skale wykuto studnię, w południowo-wschodniej stronie dziedzińca wybudowano piekarnię i kuchnię. Pan Bolczowa sprzyjał husytom w czasie ich powstanie i dlatego na zamku od 1426 roku znaleźli oni swoją siedzibę. W 1433 roku wierni papieżowi mieszczanie świdniccy i wrocławscy najechali na zamek i po kilku dniach olężenia zdobyli go. Uległ on wówczas zniszczeniu.
W końcu XV wieku zamek został odbudowany i powiększony. Również wówczas wykorzystano naturalne skały. Powstał wówczas nowy wielki dziedziniec, okolony murem kurtynowym ze strzelnicami. Za jedną ze skał umieszczono niewidoczną z zewnątrz furtkę.
W latach 1537-1543 zamek był własnością Justusa Decjusza, sekretarza króla polskiego Zygmunta Starego. Wówczas to następuje dalsze umocnienie warowni w związku z zagrożeniem Śląska ze strony Turków. Prace te trwały w latach 1520-1550. Dobudowano barbakan na planie podkowy, przed którym wykuto w skale suchą fosę. Jedną ze ścian barbakanu tworzyła skała, na której zbudowano wydłużoną basteję. Następnymi właścicielami zamku była rodzina Schaffgotsch. Daniel von Schaffgotsch dokonuje w latach 1608-1609 niewielkiej przebudowy zamku.
Kres świetności zamku wiąże sie z wojną trzydziestoletnią. Początkowo na zamku znlazła schronienie miejscowa ludność, lecz wojska szwedzkie zdobywają w 1641 roku zamek. Następnie zamek ponownie jest w posiadaniu wojsk cesarskich, jednak 27 września 1645 roku na mocy układu przechodzi w ręce szwedzkie. W dniu 6 grudnia tegoż roku na zamku wybucha pożar, prawdopodobnie przez zapruszenie ognia przez żołnierzy. Po pożarze zamek powoli przekształca sie w ruię. W 1848 roku właściciel zamku Wilhelm hr. zu Stolberg-Wernigerode przeprowadził pewne prace naprawcze i zabezpieczające zniszczoną warownię. Na początku wieku XX wybudowano na dziedzińcu zamku górnego schronisko turystyczne, które nie dotrwało do naszych czsów. Następną konserwację ruin przeprowadzono w roku 1965.
Plan zamku |
|
1-Sucha fosa 2-Barbakan 3-Basteja 4-Baszta bramowa 5-Tajna furtka 6-Dziedziniec dolny 7-Dziedziniec górny 8-Dziedziniec gospodarczy 9-Wieża 10-Cysterna na wodę 11-Kapelania 12-Pozostałości schroniska |